Niektórzy pacjenci mają czas, by oswoić się z myślą o czekającej operacji. U innych, np. ofiar wypadków, gdy amputacja jest nagła, często występuje szok. Bez względu na okoliczności, każdy pacjent po amputacji będzie musiał przystosować się do nowej sytuacji.
Warto pamiętać, że każda osoba jest inna i inaczej radzi sobie ze stratą. Jedni zamykają się w sobie, inni płaczą i rozpaczają. Nie istnieje uniwersalny sposób na poradzenie sobie z traumą, jaką jest utrata części siebie. Bardzo ważne jest, by szukać oparcia w najbliższych – rodzinie i przyjaciołach, którzy na pewno zrobią wszystko, aby Ci pomóc. Na każdym etapie nie bój się zadawać swojemu lekarzowi pytań dotyczących zabiegu amputacji, a następnie rekonwalescencji. Ta wiedza pomoże Ci nieco oswoić się z nadchodzącą operacją, a następnie powrotem do codzienności.
Bez względu na to, czy amputacja była zaplanowana czy nie, czas od zabiegu do powrotu do codziennej aktywności jest bardzo trudny. Możesz czuć się smutny, przygnębiony, a nawet zły z powodu utraconej sprawności. Rozmowa z psychologiem pomoże Ci przepracować negatywne emocje i zaakceptować stratę. W tej sytuacji również nie bój się prosić o pomoc. Twoja psychika jest tak samo ważna jak Twoje ciało.
